In contact: Fijnmazig samenwerken op de zorgsite

‘Ik ging in 1986 als maatschappelijk werkster aan het werk op de sociale dienst van ons OCMW, en specialiseerde me van bij het begin in diverse vormen van welzijn en zorg,’ vertelt Veronique Tordeur met veel enthousiasme. ‘In 1992 ging ik de sociale dienst leiden als hoofdmaatschappelijk werker. Daar hoorden toen ook de thuisdiensten en alle projecten voor de bestrijding van kansarmoede en arbeidstrajectbegeleiding bij. Ons lokaal dienstencentrum De Boomgaard ging in hetzelfde jaar van start, samen met de bouw van de eerste serviceflats (nu assistentiewoningen, nvdr), twee gebouwen met elk twaalf appartementen.’

Gemengde vormen van wonen op dezelfde site, intergenerationeel en inclusief werken, en het samenbrengen van alle zorgfuncties op één plek zijn bewuste keuzes geweest van het lokale bestuur. Zo vind je vandaag op de site naast assistentiewoningen ook een aantal gezinswoningen en appartementen sociaal verhuur, mindervalidenflats en een crisiswoning. De thuisdiensten van het OCMW zijn er gevestigd.

Naast het lokaal dienstencentrum (LDC) bestond al woonzorgcentrum De Groene Linde met 111 bedden waarvan acht bedden voor kortverblijf, en zijn er intussen 56 erkende assistentiewoningen verdeeld over vier appartementsgebouwen. ‘En binnen de site krijg je dan bewegingen langs de hele ketting,’ zegt Veronique Tordeur. ‘Mensen wonen eerst thuis met de hulp van thuisdiensten en verhuizen dan naargelang van hun wensen en mogelijkheden naar een assistentiewoning. Ze komen naar het LDC voor activiteiten en diensten, belanden al eens in het kortverblijf na een operatie of bij afwezigheid van een mantelzorger, verhuizen uiteindelijk naar het woonzorgcentrum enzovoort.’

Veronique Tordeur nam in 2017 het roer van het LDC over, en daarbij hoort ook de dagelijkse verantwoordelijkheid over de assistentiewoningen en de thuisdiensten. ‘Ik leid alles administratief mee in goede banen,’ legt ze uit. ‘Ik zit onder meer onze gebruikersraad voor, en heb ook een vaste wekelijkse zitdag voor de bewoners, op dinsdagnamiddag. De rol van woonassistent vervul ik samen met verschillende collega’s, zodat de administratieve last voor ieder beperkt blijft en we voldoende tijd overhouden voor de bewoners. Zo zijn er de maatschappelijk werkers ouderenzorg, die instaan voor de opnames in zowel het woonzorgcentrum als de assistentiewoningen. Er is onze inwonend begeleidster Myriam, hier naast me, en sinds kort helpt ook een chauffeur-logistiek medewerker mee. Myriam krijgt bij haar taken hulp van de nieuwe collega, en kan voor het onderhoud en het beheer van de gebouwen nog een beroep doen op onze technische dienst en de dienst Facility.’

Als inwonend begeleidster speelt Myriam Beirens op de site een al even bijzondere als veelzijdige rol. ‘Ik begeleid bewoners op alle vlakken,’ zegt ze gevat. ‘Dat ik hier ook woon, is praktisch en geeft de bewoners een gerust gevoel omdat ze weten: Myriam is er altijd. Ik schakel waar nodig de thuisdiensten in of leg contact voor een opname in kortverblijf enzovoort. Ik ben het eerste aanspreekpunt voor bewoners, hun familie, soms ook voor dokters. Maar mijn voornaamste taak bestaat toch in het beperken van sociaal isolement, door mensen bij activiteiten te betrekken en hen te stimuleren om zelf actief te blijven. Of ik ben gewoon een luisterend oor: bij een kop koffie kunnen mensen bij mij hun verhalen, problemen en bezorgdheden kwijt. Met de collega’s organiseer ik voor de bewoners wekelijkse wandelingen, uitstappen, of projecten waarbij we tegelijk mensen uit de buurt en vrijwilligers betrekken, zoals het jaarlijkse buurtfeest of die keer dat we moestuinbakken plaatsten en mensen samen konden plukken, planten en een babbeltje slaan. Om de twee maanden kunnen nieuwe kandidaat-bewoners hier een rondleiding krijgen. Die organiseren Veronique en ik samen. Onze bewoners werken daar altijd heel graag aan mee om te tonen hoe ze hier wonen en wat er allemaal te doen is.’

Wat Myriam doet, zit haar in het bloed. ‘Ik ben in 2005 gestart bij het OCMW, eerst in de thuisdiensten,’ vertelt ze. ‘Twee jaar geleden maakte ik de switch naar mijn huidige functie, om nog dichter bij de bewoners te staan. Dat is nodig, want de zorgbehoevendheid wordt steeds groter. Noem het in mijn geval gerust een roeping. Ik had al van jongs af aan een groot empathisch vermogen en ben altijd heel actief geweest in het helpen van mensen, ouderen maar ook jongeren met een beperking bijvoorbeeld. Ik heb ook veel vrijwilligerswerk gedaan in de zorg. Het klopt dat dit werk moeilijk te scheiden is van de privésfeer. Ook als ik met vakantie ben, spreken mensen me nog aan op momenten dat ik mijn brievenbus leeg. Maar dat neem ik er graag bij.’

Het LDC, dat ingebed is in het woonzorgcentrum, ligt op loopafstand van de assistentiewoningen en is doorlopend toegankelijk voor de gebruikers, die er elke middag een warme maaltijd kunnen nuttigen of terecht kunnen in de cafetaria. De samenwerkingen met verenigingen, partners, interne en externe diensten en instanties die Veronique Tordeur schetst, tonen hoezeer de site nog verbonden is met de hele gemeente en de omgeving daarbuiten. ‘De diensten van Kind en Gezin en Wijk-werken huren werkruimtes hier op de site, verenigingen als Okra en Femma organiseren hier hun bijeenkomsten en activiteiten enzovoort.

We werken samen met een plaatselijke school voor jaarlijkse kleuterprojecten. Zo komen de kleintjes hier knutselen samen met onze bewoners, ze komen ook al eens mee kringturnen of frietjes eten in het middagrestaurant, hun schooloptredens demonstreren ze op ons grote podium. Onze senioren vinden dat allemaal heel plezant.’ De ploeg van het LDC trekt nu ook regelmatig de wijken van Rode in met zogenaamde soep-op-de-stoepacties. ‘Dat zijn heel nuttige acties waarbij we bij de 65-plussers in de gemeente kunnen polsen naar tekorten op het vlak van welzijn en zorg,’ legt Veronique Tordeur uit. ‘De boodschap die we aan onze jongsenioren meegeven, is: denk op tijd na over de organisatie van je oude dag. “Een oude boom verplant je het best op tijd” is een spreekwoord waar veel waarheid in zit.’ —