Het jonge gezinnetje betrekt een huurhuis, en kan daarna met een sociale lening zelfs een huis kopen. De bagage die ze met zich meedraagt geraakt Linde echter niet kwijt. De relatie loopt stuk. Er zijn intussen drie kindjes. Ze zijn 8, 11, en 12, en worden in co-ouderschap opgevoed. Linde woont met haar drie kinderen in de studio, in één ruimte. Ze heeft hulp nodig, maar ze heeft last van paniekaanvallen en doet de deur niet open.
Veerle komt op huisbezoek; een verplichte etappe in het onderzoek dat voorafgaat aan de toekenning van een leefloon. Hier vind je mensen vaak op hun fragielst. De druk, de angst negatief beoordeeld te worden met mogelijk zeer verstrekkende gevolgen is voor velen bijzonder groot. Te groot in het geval van Linde. De ‘instanties’ boezemen angst in. Ze heeft al een aantal negatieve ervaringen met andere OCMW’s, en gaat ervan uit dat ze niet geholpen zal worden. Een zoveelste afkeuring, misplaatste hoop, gebroken vertrouwen…
Als kind werd Linde misbruikt door de vader van een vriendinnetje. Amper zeven was ze, en ze zit sindsdien nooit echt lekker in haar vel. De ‘andere’, dat is gepest worden op school, moeilijke relaties, ook met haar ouders waar ze nooit een goeie band mee had. Op haar vijftiende loopt ze weg van thuis, en trekt in bij de familie van haar vriendje; een gegoed, kroostrijk gezin. Daar vindt ze stabiliteit. Voor even. Een jaar later is ze zwanger van haar eerste kind.
Ondanks alles is Linde een bijzonder innemende, mooie vrouw die verstandig naar zichzelf en het leven kijkt. Ondanks de tegenslagen en de fragiliteit, houdt ze vast aan een onbreekbare wil. Tussen het grootbrengen van drie kinderen in werkte ze korte werkopdrachten af, meestal in call centers. Ze is daar – zo zeggen de coördinatoren – uitzonderlijk goed in, maar hield het om verschillende redenen nooit lang vol. De bedrijven waar ze regelmatig werkte, zagen haar altijd graag terugkomen. Recent volgde ze bij het CVO een opleiding multimedia. Ook daar werd ze geprezen, maar moest het parcours in volle echtscheidingsperiode onderbreken. Linde hoopt alsnog haar studies af te maken.
Alles bij elkaar werkte ze niet lang genoeg om rechten op te bouwen voor een werkloosheidsuitkering. Ze is dus aangewezen op een leefloon. Maar… ze doet de deur niet open.
Een week later krijgt Linde een bericht dat haar leefloonaanvraag is goedgekeurd. Ondanks het misgelopen en eigenlijk verplichte huisbezoek. Veerle schatte de financiële nood van Linde belangrijker in dan de formaliteit van het huisbezoek, dat ze naar een latere datum verschuift, en vroeg het comité de aanvraag goed te keuren. Als ze het nieuws hoort zakt Linde huilend door haar knieën.
Verwant
OCMW-verhaal: Het loket, dat ben ik zelf
OCMW-verhaal: Die mensen moeten eruit
