Nee, ook lokale besturen zijn gebonden door regels.
Zo kunnen ze enkel handelen binnen de eigen bevoegdheden en moeten ze de regels volgen die door centrale overheden (Vlaamse, federale en Europese overheden) worden opgelegd. Op het vlak van bevoegdheden beschikken gemeenten op basis van de Belgische Grondwet over een verregaande fiscale autonomie, maar voor gemeentelijke belastingen op vennootschapswinsten bestaat er een expliciet verbod.
Naast de regels over bevoegdheden zijn er ook andere bestuurlijke regels die minder bepalen wat je als lokaal bestuur kan doen en wat niet, maar vooral regelen hoe je als lokale overheid kan handelen. Voorbeelden daarvan zijn de overheidsopdrachtenwetgeving, het kader voor de rechtspositieregeling van het personeel, maar ook het feit dat een gemeenteraad beperkt is bij het toekennen van het eigen presentiegeld voor de raadsleden.
Belangrijk is wel dat de lokale besturen de overheid zijn die het dichtst bij de burger staat. Een gemeente is zeer herkenbaar voor de burger. Daarom is het subsidiariteitsprincipe er gekomen, wat betekent dat het lokale niveau over een zo ruim mogelijk takenpakket beschikt zonder limitatieve opsomming. Dit principe houdt in dat centrale overheden zich moeten onthouden wanneer het lokale bestuur iets kan afhandelen. Gemeenten kunnen alle taken uitoefenen die betrekking hebben op hun territoriale belang, behalve wanneer er wettelijke, decretale of Europese verbodsbepalingen gelden of wanneer de wetgever die zelf voor een andere overheid voorbehouden heeft.
De VVSG waakt mee over het subsidiariteitsprincipe zodat de centrale overheden zich terughoudend opstellen bij het ontplooien van hun activiteiten, tenzij het lokaal bestuur dat anders ziet.
