Als lokaal bestuur moet je rekening houden met strikte spelregels. De wetgeving over overheidsopdrachten is daar een goed voorbeeld van. Een bestuur werkt met publieke middelen en die moeten efficiënt besteed worden. Ook kan je als overheid niet aan favoritisme doen en een opdracht zomaar geven aan iemand uit het eigen netwerk.
Wat een bestuur niet zelf doet, moet daarom via een overheidsopdracht toegewezen worden. Zo kan de gemeente zelf het drukwerk van een toeristische folder verzorgen, maar als ze dat niet zelf doet en deze dienstverlening dus wil inkopen bij een drukker, dan moet ze hiervoor de strenge regels van de wetgeving overheidsopdrachten volgen. Door creatief met overheidsopdrachten om te gaan, kan een bestuur ook inzetten op andere doelstellingen, zoals duurzaamheid of innovatie.
Het is niet zo dat er één standaardprocedure voor overheidsopsdrachten bestaat die altijd gevolgd kan worden. Wat het bestuur moet doen, hangt in eerste instantie af van de omvang (geschatte waarde in euro) van de opdracht. Algemeen kunnen we stellen dat hoe lager het bedrag is, hoe minder strenge voorwaarden gelden op het vlak van:
- de bekendmaking van de opdracht
- de gunningsprocedure
- de toepassing van de algemene aannemingsvoorwaarden.
Er zijn twee grote categorieën van gunningsprocedures:
- openbare en niet-openbare procedures
- onderhandelingsprocedures
De opdracht moet, na een vergelijking van de binnengekomen offertes, steeds gegund worden aan de economisch meest voordelige offerte. Het bestuur kan vooraf de criteria daarvoor vastleggen. Het kan daarbij gaan om:
- prijs
- kosten (dit gaat verder dan de prijs en houdt bijvoorbeeld ook rekening met de levensduur)
- andere criteria (bijvoorbeeld klimaatdoelstellingen, sociale doelstellingen, expertise, leverringstermijn, ...)
----
Welk orgaan is bevoegd binnen de gemeente en binnen het OCMW? Vind hier het antwoord!
Praktijk informatie 