De toekomst: We moeten milder worden

‘Als journalist was ik mijn eigen naamkaartje geworden, ik was verslaafd aan het applaus en de aandacht, maar ik werd niet meer blij van wat ik deed want dat klopte niet met mijn moreel kompas. Zo ben ik me bewust geworden van mijn levensmissie en ben ik reputatiecoach geworden. Wie zich bewust wordt van zijn integriteit, van zijn gedrag en de authenticiteit ervan, is bezig met zijn reputatie. Dat is niet je imago. Je imago, dat beeld aan de buitenkant, kun je verbeteren of opsmukken, dat is maakbaar, je kunt het sturen. Je reputatie daarentegen is niet maakbaar, die kun je niet veranderen, ze is het gevolg of het effect van je individuele gedrag, van hoe je met alles en iedereen omgaat, het heeft te maken met dat je doet wat je zegt. Ryanair heeft een slecht imago maar een duurzame reputatie.’

’Dankzij je reputatie geloven en vertrouwen mensen je. Maar in de politiek is het moeilijk radicaal authentiek te blijven, je kunt het je voornemen maar vanaf het moment dat je positie verandert, krijg je met andere belangen te maken, dan moet je scherper worden en je meer profileren. Je wordt iemand anders dan je in wezen bent, want je moet scoren. Ik had de indruk dat een figuur als Jean-Luc Dehaene echt was, hij trok zich minder aan van wat er werd gezegd. Het zijn nu andere tijden. Politici van nu verkopen hun ziel. In het politieke veld worden kansen gemaakt en gekraakt. Niet alleen door wat politici doen en geloven maar ook door wat ze tonen aan de buitenwereld. Deze dynamiek is jammer. Het leidt ertoe dat de politiek zich van de bevolking verwijdert en de bevolking niet meer gelooft dat politici het goed menen.’

‘Ik geloof dat de meeste politici gedreven zijn, de meesten doen hun job met passie, ze menen het goed, maar ze worden meegesleurd in een dynamiek van wij-zijdenken en ze moeten zelf standhouden. In het uitdagende mediaveld worden ze scherper dan ze zelf willen. Willen we ons nog verder laten leiden door deze profileringsdrang? Zo heeft geen enkele politicus/a de tijd om te tonen waarvoor hij of zij staat, wat hij of zij heeft gerealiseerd ten voordele van de bevolking.’

‘De bevolking geeft politici nu geen tijd meer, de bevolking heeft onrealistische verwachtingen tegenover de politici en de overheid. Mensen beseffen niet hoe complex de dossiers zijn. Om een verlichtingspaal drie meter te verzetten heb je soms jaren nodig, met reglementeringen, vergunningen en openbare aanbestedingen. Wij, burgers, begrijpen dit niet, omdat we het niet goed uitgelegd krijgen. Neem het doven van de verlichting ’s nachts: het gemeentebestuur moet blijven zeggen dat het hiermee energie bespaart, het moet met cijfers afkomen en zeggen wat het daarmee in de plaats kan doen. Het moet dit niet één keer zeggen, het moet het blijven herhalen, radicaal open en transparant.’

‘Deze lokale materie is niet te droog of te saai voor de lokale pers, tenminste als het onderwerp concreet en met cijfers wordt uitgelegd. Als je het goed communiceert, met beeldmateriaal en met filmpjes kom je ermee in de lokale media, want de lokale pers deelt de bezorgdheid van de lokale bevolking.’

‘Als politicus moet je heel vloeibaar zijn, je moet kunnen laveren in een maatschappelijk veld waar je constant wordt geconfronteerd met mensen die je niet geloven, die zeuren, die verzuurd zijn, waar je moet vechten tegen oppositiepartijen die niet altijd de fraaiste technieken gebruiken. Op dat veld bewegen vergt een zekere vloeibaarheid én een olifantenvel, want je mag niet inzitten met wat anderen denken en je mag tegenkanting nooit persoonlijk nemen, je moet kunnen laveren tussen hindernissen en veel water bij de wijn doen.’

‘Als oppositiepartijen halve waarheden lanceren, is het moeilijk om die tegenstanders uit het wiel te rijden. Een perceptie tenietdoen is moeilijk, mensen denken gauw dat er bij rook ook wel vuur zal zijn. Dat gevoel is moeilijk weg te werken. Dit is zo voor alle publieke figuren. Je kunt er je moeilijk tegen wapenen, je kunt alleen je reputatie hoog proberen te houden.’

‘En er zijn van die momenten dat een politicus bereid moet zijn om door het stof te gaan, de tijd te nemen en toe te geven dat hij/zij een inschattingsfout heeft gemaakt. Enkel op die manier kan de publieke opinie je vergeven. Mensen hebben begrip en compassie voor mensen die fouten maken, want dat kan iedereen overkomen, iedereen kan uit zijn slof schieten of een onwaarheid zeggen. In een publieke functie wordt dit algauw uitvergroot en kan het je kop kosten. Dit kun je alleen te boven komen als je basis authentiek is, als je je eerlijk en kwetsbaar opstelt, als je je bewust bent van je moreel kompas. Enkel dan kun je gemakkelijker om met de hinder- ‘De ideale politiek is er een met tegenstellingen en botsende visies maar met grotere empathie. Dat vraagt de bevolking, die wil minder gehakketak.’ nissen die je op je pad tegenkomt. Dan zal je minder schade worden berokkend. Daarvan ben ik overtuigd. Noem me soft, noem me naïef, maar ik denk dat er een nieuwe, een mildere cultuur nodig is, een met empathie en verdraagzaamheid, waar je elkaar het licht in de ogen gunt.’

‘De ideale politiek is er een met tegenstellingen en botsende visies maar met grotere empathie. Dat vraagt de bevolking, die wil minder gehakketak.’ ‘Er bestaat geen mirakeloplossing. Als reputatiecoach wil ik politici bewust maken van deze dynamiek en hen leren hoe ermee om te gaan, zodat de samenleving radicaal kan veranderen, zodat zij zich ondanks het politieke spel en de verzuring in de samenleving bewuster worden van hun eigen integriteit in elke keuze die ze maken. Hier wordt te weinig aandacht aan gehecht, terwijl het wel de weg is naar een betere samenleving. Dat geldt zowel voor de politiek als voor je relaties. Maak bij elke keuze of toegeving de afweging of die stap niet tegen je morele kompas ingaat.’ —