In contact: De hartslag van het openbaar domein voelen

‘Met vergunningen voor de inname van openbaar domein zijn we dagelijks misschien het meest bezig,’ gaat ze voort. ‘We maken ook tijdelijke verkeersreglementen op, en vergunningen voor evenementen wanneer daarbij straten moeten worden afgesloten. Daarnaast hebben we verschillende projecten lopen, zoals ons fietsbeleidsplan, met een aantal dossiers die we hebben ingediend in het kader van het Plan Kopenhagen voor de ontwikkeling van fietsinfrastructuur. We zijn volop de Hoppinpunten aan het inrichten (knooppunten waar reizigers vlot overstappen van bijvoorbeeld tram of bus naar deelfiets of -auto, ze kaderen in de visie op basisbereikbaarheid van de Vlaamse overheid in samenwerking met de vervoerregio’s en de lokale besturen, red.). We hebben ook nog ons Tragewegenplan, en het gemeentelijke mobiliteitsplan om verder op te volgen. We weten dus altijd wat te doen.’

Die ‘we’ vormt een constante in het betoog van Tamara De Geeter. Enerzijds doelt ze daarmee op de dienst Mobiliteit, die ze in Geraardsbergen samen met een collega-mobiliteitsambtenaar verzekert; beiden krijgen ze nog administratieve ondersteuning van een derde collega die het mailverkeer opvolgt, de aanvragen voor innames van openbaar domein mee verwerkt en ook de correspondentie met burgers verzorgt voor de werkgroep Verkeer. Anderzijds wordt al snel duidelijk dat het werk van de mobiliteitsambtenaar nooit een soloslimspel is. ‘Intern is er vooral samenwerking met de afdeling Ruimte en de dienst Evenementen, want we geven advies bij aanvragen voor omgevingsvergunningen maar ook voor het veilige verloop van bijvoorbeeld wielerwedstrijden,’ vervolgt Tamara De Geeter. ‘En verder met onze gemeenschapswachten, hen horen we vaak als het over parkeerkwesties gaat. Met de lokale politie hebben we zeer veel contact, die geeft ons bijvoorbeeld adviezen over de organisatie van mobiliteit bij infrastructuurwerken.

De VVSG raadplegen we trouwens ook regelmatig, onder andere over de regelgeving voor taxivergunningen.’ Binnen de stad wordt er nog intensief samengewerkt met de scholen. Geraardsbergen heeft een project lopen voor veilige schoolomgevingen. Het is net in zo’n omgeving dat de fotograaf Tamara De Geeter treft. ‘Het weer zit niet mee, maar zoals je ziet hebben we mooie regenjassen waarmee we goed opvallen,’ lacht ze. ‘We hebben een kader gecreëerd waarbinnen aanvragen kunnen gebeuren voor de herinrichting van de omgeving rond elke school, op een uniforme en herkenbare manier. We stelden voor scholen ook een subsidiereglement op om aan duurzame mobiliteit en verkeersveiligheid te werken.’

Ook andere overheden mogen niet ontbreken in het netwerk van de mobiliteitsambtenaar. ‘Tweemaal per jaar hebben we bilateraal overleg met het Agentschap Wegen en Verkeer,’ knikt Tamara De Geeter. ‘We overlopen er de grote gezamenlijke projecten maar bekijken ook heel specifieke vragen. Voor de schoolroutes die we wilden inrichten langs gewestwegen, hebben we heel intensief contact gehouden met het Agentschap om te zien wat haalbaar was. Uiteindelijk gaan daar van de 22 aangevraagde projecten een zeventiental in uitvoering, en daar zijn we wel blij mee.’ Voor de rest is er flink wat contact met de burgers, zo blijkt, via de werkgroep Verkeer die de dienst Mobiliteit inricht en opvolgt. ‘Burgers die bijvoorbeeld gele lijnen of paaltjes in hun straat willen, kunnen daarvoor bij ons een aanvraag indienen,’ legt Tamara De Geeter uit. ‘Ook aanvragen voor mindervalidenparkeerplaatsen behandelen we in de werkgroep, naast klachten die te maken hebben met snelheid in de straat, hinder door geplande wegenwerken enzovoort. We koppelen altijd naar de mensen terug, en zo zien of horen we dagelijks inwoners.’

Vooral voor de werkgroep Verkeer is de mobiliteitsambtenaar vaak op pad. ‘Aanvragen van burgers gaan we in de regel ter plaatse bekijken,’ aldus Tamara De Geeter. Voor de planning van grote werken op het openbaar domein overleggen we ook wel met de aannemer op het terrein: wat moet er gebeuren en hoe, welke omleidingen zijn er mogelijk? Hetzelfde doen we voor werken op de gewestwegen, we gaan er met de projectleider langs of die komt tot bij ons. Onze trage wegen verkennen we al wandelend. En als we meldingen van problemen krijgen, trekken we erop uit. Fietspaden gaan we heel vaak ter plaatse inspecteren, met de technische dienst gaan we mee kijken waar er schilderwerken op de weg moeten gebeuren enzovoort. We zouden nog meer buiten willen komen, maar niet alles is haalbaar. Globaal genomen brengen we met de dienst de helft van de werktijd op kantoor door.’

Tamara De Geeter is sinds 2017 actief in deze functie. ‘Ik heb criminologie gestudeerd, wat je misschien niet meteen in verband brengt met mobiliteit,’ vertelt ze. ‘Mijn stage deed ik als student bij de lokale politie op de verkeersdienst, waar ik de oorzaken en impact van verkeersongevallen analyseerde. Dat boeide me, en nadien legde ik het examen voor verkeersveiligheidsconsulent af, een functie die toen actueel was in het kader van het Verkeersveiligheidsfonds. Zo ben ik in de verkeersmaterie gerold, en er gebleven.’ Wat geeft haar het meest voldoening? ‘Acties uit de beleidsplannen kunnen realiseren,’ antwoordt Tamara De Geeter. ‘Maar evengoed de kleine dingen: als je iemand blij maakt door te helpen bij een aanvraag voor inname van openbaar domein, bijvoorbeeld. Al moet ik soms ook mensen teleurstellen. Je kunt bijvoorbeeld niet zomaar morgen verhuizen als de parkeerborden voor je verhuiswagen nog niet geregeld zijn, en een gele lijn kunnen we niet zomaar overal aanbrengen. Wat kan en wat niet, dat staat allemaal in de wegcode. Maar die op een begrijpelijke manier vertaald krijgen naar inwoners is lang niet altijd evident.’ —

Pieter Plas is hoofdredacteur Lokaal
Voor Lokaal 04 | 2023