Alle hens aan dek

Gelukkig staat hij er niet alleen voor. ‘Snel kwam er extra personeel om die grote groep mensen, vaak getraumatiseerd, optimaal
te ontvangen. Ook een tolk, want niet iedereen spreekt vlot Engels.’

Wat Ben enorm helpt in zijn werk, is zijn eigen verleden als nieuwkomer uit Ghana. Hij kwam als 9-jarige jongen aan in België. Het is intussen meer dan twintig jaar geleden, maar de verhalen die hij hoort uit Oekraïne klinken zeer bekend in zijn oren. Dat mensen moeten vluchten en geholpen worden, is universeel. ‘Mensen durven op een of andere manier meer vertellen tegen mij. Ze zien ergens een gemeenschappelijke achtergrond, een band.’

‘Je moet deze job niet doen als je lof nastreeft, maar de momenten van oprechte dankbaarheid van mensen zijn hartverwarmend,’ vertelt Ben. In het begin zijn mensen vaak een beetje beschaamd om iets te vragen, maar vervolgens creëer je een vertrouwensband. 
Voor Ben zijn het vaak ook de hele kleine dingen. ‘Op een keer kreeg ik een Whatsappbericht met een smiley. Dat maakte mijn dag goed,’ glundert Ben.

Ben doet deze job echt graag. ‘Je leert niet alleen veel over de materie, de wetgeving, de mensen waarmee je een parcours aflegt, individuen die hun leven met je delen, maar ook over jezelf. Hoe je reageert in onverwachte situaties en op verschillende mensen. Je bent je vaak niet bewust van sterktes of puntjes waar je aan moet werken. De job is zo afwisselend dat je snel je grenzen leert kennen maar ook uit je comfortzone moet komen.’ Ben krijgt volop de ruimte om te groeien. Fouten maken en eruit leren, hoort daarbij. Iedere dag is een uitdaging. Net daarom doet Ben niks liever.