Maatschappelijke dienstverlening vindt haar oorsprong in het recht van iedereen om menswaardig te kunnen leven. Het begrip menselijke waardigheid ligt dan ook verankerd in de Belgische Grondwet (artikel 23) en in de OCMW-Wet (artikel 1).
Hoewel de menselijke waardigheid nog steeds sterk gekoppeld wordt aan het materiële (onvoldoende inkomsten), wordt de globale persoonlijke situatie van de burger vandaag meer en meer in ogenschouw genomen. De levenssituatie van de burger wordt hier dan minimaal afgetoetst aan onze grondrechten.
Het OCMW heeft als opdracht om via passende hulpverlening in die maatschappelijke dienstverlening te voorzien. Ze doet dit aan de hand van wettelijke opgelegde taken, wettelijk voorziene taken en lokaal gekozen dienstverlening.
Welke voorwaarden zijn er om maatschappelijke dienstverlening te ontvangen?
Aan het toekennen van maatschappelijke dienstverlening kan het OCMW voorwaarden koppelen. Deze voorwaarden zijn:
- Verblijf op het Belgisch grondgebied, met dien verstande dat er bepaalde categorieën vreemdelingen geen recht hebben op maatschappelijke dienstverlening, maar vaak wel op dringende medische hulp;
- Behoeftigheid: aan de hand van een sociaal onderzoek zal onderzocht worden of de cliënt al dan niet in staat is een menswaardig leven te leiden;
- Er wordt in de OCMW-Wet geen leeftijdsvoorwaarde gesteld, maar het uitgangspunt is wel dat bijvoorbeeld ouders onderhoudsplichtig zijn ten overstaan van hun (meerderjarige) kinderen tot zolang hun opleiding niet is voltooid (Burgerlijk Wetboek);
- Recht op andere sociale uitkeringen uitputten;
- Werkbereidheid aantonen;
- Er kan in het kader van de maatschappelijke dienstverlening een Geïndividualiseerd Project Maatschappelijke Integratie (GPMI) worden opgemaakt net zoals in de leefloonwetgeving.
Wie beslist over maatschappelijke dienstverlening?
