Nieuw systeem van digitale parkeerrechten voor mensen met een handicap op komst
Een nieuw, uniform systeem van digitale parkeerrechten voor mensen met een handicap is binnenkort beschikbaar voor steden en gemeenten om onterechte boetes te voorkomen.
Meer info:
Parkeerkaarten voor zorgverstrekkers: ja, maar... nee, tenzij...
Met de regelmaat van de klok klinkt vanuit de zorgsector (nu eens van de thuisverplegers, dan weer van kinesisten, of van huisartsen, enzovoort) de vraag om hen - liefst gratis - een parkeerkaart te bezorgen. Het is niet aan te bevelen op deze vraag per definitie positief te antwoorden:
In het kader van een duurzaam parkeerbeleid is het niet aangewezen dat gemeenten ongebreideld parkeerkaarten verspreiden onder alle mogelijke aanvragers. Zonder afbreuk te willen doen aan de argumenten van die aanvragers, vertrekt de gemeente best van uit haar eigen parkeerbeleidsplan. Daarbij is het doorgaans de bedoeling om te zorgen voor voldoende rotatie in de winkelstraten (via betalend parkeren, blauwe zone), langparkeren eerder op randparkings te concentreren, waar nodig bewonersparkeren te voorzien,... Als vragen van bepaalde doelgroepen hierin inpasbaar zijn, dan kan daarover nagedacht worden. De wetgeving aangaande parkeerkaarten biedt die mogelijkheid. Als die niet of moeilijk inpasbaar zijn, gebeurt dit beter niet omdat er heel wat negatieve effecten zijn: de bewoners vinden onvoldoende parkeerplaats, klanten worden afgeschrikt, nog meer zoekverkeer naar een parkeerplaats,... Maar ook de op die manier gecreëerde verwachtingen van die doelgroepen zelf kunnen hierdoor gehypothekeerd worden (“We hebben nu wel een parkeerkaart gekocht, maar vinden toch geen parkeerplaats!”).
Het is dus aan de stad/gemeente om de - dikwijls moeilijke - evenwichtsoefening te maken tussen de vele verschillende vragen en noden van hun inwoners en bezoekers. En een eenduidig antwoord is er niet, want de situatie in de steden en gemeenten kan heel erg van elkaar verschillen. In dit licht is het ons inziens dan ook niet wenselijk om een per definitie een parkeerkaart voor zorgverstrekkers uit te reiken.
Maar dit neemt, voor alle duidelijkheid, niet weg dat een stad of gemeente in haar lokaal parkeerbe-leid(splan) aandacht besteedt aan de specifieke parkeerbehoeften van de thuisverzorgers. Dit kan bijvoorbeeld door na te gaan of het wenselijk en mogelijk is om her en der in de stad of gemeente een specifieke parkeerplaats te voorzien voor zorgverstrekkers en hulpdiensten (b.v. met rood kruis of markering in een specifieke kleur). Of bovenal door de betalingswijze te vergemakkelijken, via bijvoorbeeld sms-parkeren.
Soms wordt ook de vraag gesteld om 'Parking Plus' toe te passen. Dit is een systeem waarbij een aangelande via aan sticker aangeeft dat zorgverstrekkers voor zijn garagepoort/inrit mogen parkeren (met achterlating van hun gsm-nummer zodat ze kunnen gevraagd worden zich te verplaatsen als de aangelande zelf wil in- of wegrijden). Voor dit principe valt wellicht iets te zeggen, zij het alleen op voorwaarde dat:
1. dit wettelijk geregeld wordt (nu kan dit enkel via een gedoogbeleid, want is niet wettelijk)
2. de gemeente zelf kan beslissen of en waar ze van deze mogelijkheid gebruik laat maken.
Lokale besturen hebben wel oor naar de verzuchtingen van de zorgsector, maar een eventuele oplossing zal dus steeds aangepast worden aan de plaatselijke context.
