Toen architecte Mechthild Stuhlmacher in 2010 als medeontwerper was gekozen voor de restauratie van het Predikherenklooster bedankte ze het college van burgemeester en schepenen, omdat dit gebouw veertig jaar leeg had gestaan en zo verkommerd was. Ze wilde de geschiedenis niet verstoppen, maar vertellen in de restauratie. Het klooster werd gebouwd tussen 1652 en 1734, na de Franse Revolutie werd het geconfisqueerd en kreeg het een militaire functie als hospitaal of kazerne.
In 1975 kocht de stad het gebouw van het leger, vier jaar later werd het officieel een monument, maar de volksmond noemde het een stadskanker. Veel mensen drongen er ooit naar binnen om er foto’s van de ruïnes te maken. Vier maanden na de opening is het nu een uitgelezen plek voor trouwfoto’s, de kinderen komen er in Kinderstad naar Sinterklaas, jongeren zitten er te studeren. Voor directeur van het autonoom gemeentebedrijf Roel Van den Bril is het Predikheren een huiskamer waar je naartoe komt voor beleving, ontmoeting en verdieping.
Dat laatste vind je vooral terug in de oude kloosterbibliotheek, een magische plek waar de predikheren driehonderd jaar geleden al net zoals de jongeren van nu studeerden in alle stilte en rust. Een hele leuke plaats om mensen te ontmoeten voor een koffie of een lekkere snack is de Barbib, ernaast zit het gastronomische restaurant Tinèlle van Ken Verschueren. ‘Dat is een gewaagde beslissing,’ zegt Roel Van den Bril. ‘Dat verhoogt de drempel, terwijl een bibliotheek de culturele tempel met de laagste drempel moet zijn.
Maar dankzij deze samenwerking kunnen we tegelijk een verfijnd walking dinner aanbieden voor een bedrijfsevent als een toffe receptie voor Iedereen Leest of een culturele vereniging. Omdat we deze unieke locatie willen openstellen voor iedereen, hanteren we verschillende tarieven. In de binnentuin kun je zitten lezen, je hoeft zelfs geen koffie te kopen, maar je kunt er ook een samenkomst afsluiten met een goed glas bier.’ Voor beleving hoeft er geen circus te zijn in de gangen van het Predikheren.
In de Pandgang werden rekken leeg gelaten voor tentoonstellingen, zoals de verhalen die over Mechelen zijn geschreven waarbij dan ook schatten uit de magazijnen tevoorschijn komen. In een bibliotheek hoeft het ook niet overal stil te zijn. Om die diverse invullingen te realiseren is er een integratietraject aan de gang van de bibliotheek met het cultuurcentrum Mechelen, het jongerencultuurcentrum H30 en de Mechelse talentenfabriek Arte Nova.
‘Dit is een prestigeproject, Toerisme Vlaanderen promoot het als een Flanders Heritage Venue voor internationale evenementen,’ zegt Roel Van den Bril, maar voor hem is iemand die enkele uren warm wil zitten evengoed welkom. ‘Het is een microkosmos, je ziet hier die mengelmoes, heel inspirerend, het nodigt uit om te werken.’•
Marlies van Bouwel is hoofdredacteur van Lokaal
Voor Lokaal 01 | 2020
