Auteur: Abderrazak El-Omari
Gepubliceerd op: 31-05-2022
Artikel 60§7 van de OCMW-wet van 8 juli 1976 laat OCMW’s toe om af te wijken van het algemeen verbod op de terbeschikkingstelling van personeel (zoals vastgelegd in artikel 31 van de wet van 24 juli 1987 betreffende de tijdelijke arbeid, de uitzendarbeid en het ter beschikking stellen van werknemers ten behoeve van gebruikers werknemers). Artikel 60’ers mogen ter beschikking gesteld worden aan een derde werkgever, de zogenaamde gebruiker.
Artikel 60§7 van de OCMW-wet bepaalt echter niet wie er in dergelijke gevallen van terbeschikkingstelling verantwoordelijk is voor de toepassing van de verplichtingen inzake welzijn op het werk. De Federale Overheidsdienst Werkgelegenheid, Arbeid en Sociaal Overleg (FOD WASO) was daarom tot voor kort van mening dat deze verantwoordelijkheid bij het OCMW blijft, als juridische werkgever van de artikel 60’er. In de praktijk is dit echter niet werkbaar. Het is logischer dat de externe werkgever de verplichtingen inzake welzijn op het werk op zich neemt, want hij is verantwoordelijk voor wat er gebeurt op zijn werkvloer. Het OCMW is niet aanwezig op de werkvloer. De VVSG heeft dit aangekaart bij het federale kabinet Werk. Bij een ernstig arbeidsongeval van een artikel 60’er op een externe werkvloer zou deze zienswijze van de FOD WASO de OCMW’s met een zware en onrechtvaardige aansprakelijkheid opzadelen.
Op vraag van de VVSG heeft de FOD WASO haar standpunt bijgesteld. De FOD WASO is nu van oordeel dat bij een artikel 60§7 tewerkstelling mag worden aangenomen dat het werkgeversgezag wordt uitgeoefend door de gebruiker eerder dan door het OCMW en dat het dus deze gebruiker is die ook zal moeten instaan voor het naleven van de bepalingen van de welzijnswetgeving die van toepassing zijn op de arbeidsplaats, naar analogie met de uitzendkrachten en PWA-werknemers. Dit weerhoudt OCMW’s er natuurlijk niet van om desgewenst de gebruikers waaraan zij artikel 60’ers ter beschikking stellen te ondersteunen in de toepassing van de verplichtingen inzake welzijn op het werk, bijvoorbeeld als het gaat om een eenmanszaak zonder eigen personeel.
