ocmw-verhaal op eigen benen.jpg
Provider image

Lieve, sociaal werker bij het OCMW, ontvangt een brief uit een psychiatrische instelling. Die komt van Sandra. De jonge vrouw werd er een tijdje geleden opgenomen. Het gaat inmiddels beter en ze zal weldra naar huis kunnen, maar kan de factuur niet betalen. Lieve begeeft zich naar het ziekenhuis voor het intakegesprek.

Tijdens dat gesprek, samen met de begeleidster van het ziekenhuis, vertelt Sandra over haar situatie. De begeleidster vult hier en daar aan. “Er wordt geluisterd en geïnformeerd. Wat zijn je rechten, je plichten? Wat zegt de wetgeving? Wat zijn de volgende stappen, en hoe verloopt een aanvraag bij een OCMW precies? Waar woonde Sandra voor haar opname? Heeft ze familie of een netwerk waar ze op kan rekenen? Is er een mogelijkheid om terug te keren naar het ouderlijk huis?” 

“Een ander groot onderwerp is tewerkstelling. We spraken over Sandra’s studieachtergrond en eventuele werkervaring. Wat wil ze graag doen, en welke stappen heeft ze zelf al ondernomen? Ook haar financiële situatie komt aan bod. Heeft ze vaste kosten, enige vorm van inkomsten?” 

Een van de hoofdtaken van de sociaal werker is onderzoeken of iemand recht heeft op hulp. In het geval van Sandra is dat wel degelijk het geval. Ze heeft door omstandigheden geen inkomsten. Lieve onderneemt meteen actie en regelt een leefloon. “De zorginstelling adviseerde daarop om het leefloon van Sandra uit te splitsen. Hun factuur zou op die manier rechtstreeks betaald worden door het OCMW.” 

Lieve houdt van openheid en duidelijkheid. Het is per slot van rekening Sandra zelf die beslist wat er met haar leefloon gebeurt. Lieve vraagt hoe Sandra het ziet. Kan zij zelf haar budget beheren? Hoe ging dat in het verleden? Heeft ze schulden? Sandra geeft aan dat zij liever zelf haar budget beheert – Lieve steunt dit. “Het is een kans om zich te bewijzen, haar zelfvertrouwen terug op te bouwen. Elke situatie is anders, maar ik had een buikgevoel dat dit de goede aanpak was.” 

Een tijd nadat Sandra de psychiatrische instelling heeft verlaten, kan ze beginnen aan een stage. Het systeem is zo opgezet dat ze gedurende deze maand nog steeds een leefloon ontvangt. De stage zelf dient als voorbereiding op een zogenaamde artikel 60-job, waarbij ze na een positieve stage één jaar lang kan werken met inkomen uit arbeid. “Op die manier begint ze weer socialezekerheidsrechten op te bouwen. Daarna zet ze dezelfde job verder, of zoekt ze een andere job.” 

Gezien Sandra’s motivatie verwijst Lieve haar naar de collega van de cel tewerkstelling. Sandra heeft een opleiding IT achter de rug, en wenst dan ook in deze sector aan de slag te gaan. Na een gesprek en een screening gaat de collega tewerkstelling op zoek naar een werkplek – met succes! Ze gaan samen op sollicitatiegesprek, dat vlot verloopt. Een nieuw hoofdstuk kan beginnen.