Loena werkt sinds september bij het OCMW en is ongeveer even oud als Gert. Ze herinnert zich hoe ze hem voor het eerst ontmoette, een paar maanden geleden. De eerste gesprekken waren zwaar en emotioneel: Gert wist niet waarheen, bovendien hangt hem een rechtszaak boven het hoofd en een onduidelijke schuldenberg. Dat ze even oud zijn, maakt de situatie erg confronterend voor Loena. “Je realiseert je dat dit echt iedereen kan overkomen. We beschouwen zoveel dingen als vanzelfsprekend, maar er kan vanalles gebeuren.”
Loena vertelt hoe de teamwerking van het OCMW haar helpt. “Ik heb een meter op het werk. Ik kan mijn hart bij haar luchten, maar evengoed helpt ze me op weg om bijvoorbeeld een referentieadres in orde te maken. Raad vragen is zeker geen overbodige luxe. Sommige van mijn collega’s kennen de situatie van Gert ook: soms leeft hij op straat, soms bij vrienden.”
Een referentieadres en leefloon doen de toon van de gesprekken tussen Loena en Gert veranderen: Gert is rustiger, positiever en verschijnt zonder baard op een volgende afspraak. De uitdagingen blijven echter groot. Omwille van zijn verslaving kan Gert niet terecht in een crisiswoning. Omdat de kans reëel is dat Gert opgepakt zal worden, geeft een housing-first-project de voorkeur aan andere kandidaten. De hoge woonnood duwt gaten in de vangnetten onder het recht op huisvesting.
Het valt op dat Gert zijn weg vindt; met zijn identiteitskaart op zak, gaat hij langs immokantoren. Ondertussen maken hij en Loena zijn werkloosheidsaanvraag in orde en heeft hij af en toe opnieuw contact met zijn ex-partner en kind. Gert heeft een justitie-assistent en eerstelijnspsycholoog, hoewel hij die laatste maar één keer bezoekt. Ook heeft hij contact met KOMPAS, dat mensen met drugsproblemen opvolgt, een voorwaarde vanwege eerdere rechtszaken.
“Gert heeft een net een woning gevonden, maar de kans blijft reëel dat hij opgepakt zal worden. Zijn verslaving maakt hem fragiel. Samen een weg zoeken. Da’s mijn job. Met vallen en opstaan.”