Het jaar 2020 ging de geschiedenisboeken in als het jaar van de coronapandemie. Een periode die de samenleving een tijdlang in lockdown plaatste en zorgde voor een golf van onduidelijkheid, angst en frustratie. Radicale groeperingen richtten zich meer dan ooit op sociale media om hun boodschap te verkondigen en in te spelen op een groep gefrustreerde burgers. Dat vertaalt zich in een toename van complottheorieën, des- en misinformatie.
Uit de ledenbevraging blijkt dat bijna 3 op 5 Vlaamse steden en gemeenten signalen ontvangt van radicalisering. Opvallend daarbij is vooral dat er een kentering blijkt te komen in de uitingsvorm van radicalisering. Maar liefst 58 % van de gemeenten ziet een daling van het Salafi jihadi extremisme, terwijl 67% een stijging ziet van rechts-extremistische signalen. Andere vormen van extremisme komen slechts in een aantal gemeenten aan de oppervlakte.
Een stijging manifesteert zich ook op vlak van polarisatie of wij-zij denken. Bijna 3 op 5 Vlaamse gemeenten signaleert dergelijke spanningen onder de kerktoren. In de meeste gemeenten zorgt dit niet meteen voor problemen, maar in sommige gemeenten loopt het toch uit de hand. Zo geven 1 op de 8 gemeenten aan dat de vorm van polarisatie er leidt tot sociale onrust en onveiligheid, dit zowel in de fysieke als digitale ruimte. Deze signalen beperken zich ook niet tot stedelijke gebieden. Ook woon- en landelijke gemeenten kennen hun uitdagingen op dit vlak. Zo zorgt de installatie van een nieuw asielcentra vaak voor een bron van spanning. Een lokale medewerker omschrijft dit treffend als “Het gaat vooral om meer praten over en minder praten met…"
Meer details over de resultaten kan je terugvinden in het rapport ledenbevraging 2020
