Tijs Naert, schepen in Harelbeke, kreeg het estafettestokje van burgemeester Sven Deckers
uit Brecht, om een vragenlijstje à la Proust te beantwoorden. Aan het eind geeft hij het door
aan een andere lokale politica/politicus, van een andere partij en ver van Harelbeke.
Wat betekent je politieke functie voor jou? Het is een eer dat je mee een verhaal voor je stad, je eigen leefomgeving kunt schrijven.
Wat was je eerste politieke daad (in de ruimste betekenis)? Dat moet met enkele vrienden van onder andere de scouts geweest zijn. Er was een meeting in Stasegem van toen nog het Vlaams Blok. We kwamen samen om te protesteren en te pleiten voor verdraagzaamheid.
Kom je uit een politiek nest? Eigenlijk wel. Mijn vader richtte Agalev op in Harelbeke en mijn grootvader stond nog op de lijst van de Volksunie. Maar meer nog kregen we visie en ideeën mee. Mijn ouders namen ons in 1983 mee naar de antirakettenbetoging in Brussel en dat liet een enorme indruk na bij mij.
Wat zie je als je grootste prestatie? Het groenplan en het nieuwe mobiliteitsplan. Beide opgesteld vanuit een streven naar een toekomstbestendige, leefbare, verkeersveilige stad. We consulteerden ook alle dertien scholen in onze stad, zowel directie, oudercomité als leerkrachten, over veilige schoolomgevingen.
Neem je dit ambt mee naar huis? Ja, dat gebeurt. Mijn vrouw is dikwijls klankbord en weet de relativiteit van bepaalde zaken snel duidelijk te maken. Een paar jaar terug ben ik geconfronteerd met de ‘vuile’ kant van politiek, en toen zijn mijn thuisomgeving met onze drie koters en mijn vrienden van levensbelang geweest.
Heb je vrienden in de politiek? Toch enkele. Ik merk wel dat vriendschappen buiten de politiek, binnen een geveltuin-actiegroep als Junglebeke bijvoorbeeld, (h)echter zijn.
Met wie overleg je het eerst als je een belangrijke politieke beslissing moet nemen? In hoofdzaak met enkele personen die dicht bij mij staan. Met mijn collega David Vandekerckhove heb ik een zeer goede band, we zijn elkaars klankbord. Mijn vader spreek ik soms aan, of enkele goeie vrienden en zeker ook mijn wederhelft. Zij heeft zicht op zaken ver van de politiek, wat héél verhelderend kan zijn.
Wat vind je zelf je meest uitgesproken positieve eigenschap? Daadkracht, het streven naar kleine veranderingen, stap voor stap, lokaal, maar steeds vanuit een breder plan voor het algemeen belang en een toekomst voor onze kinderen op deze wereldbol.
Welke eigenschap bij jezelf betreur je het meest? Ik kan nogal eens ongeduldig worden van traagheid, het mag vooruitgaan. We moeten nogal wat procedures volgen, en daar is vast wel een reden voor, maar het duurt soms zo lang…
Welke eigenschap waardeer je het meest bij een lid van een andere partij? Een van mijn collega’s weet dingen te relativeren aan de hand van humor die ik wel kan appreciëren. Evengoed is hij niet vies om dat ook op zichzelf toe te passen.
Met welke historische figuur identificeer je je het meest? Ik heb veel sympathie voor mensen op de barricades die opkomen tegen onrecht, in vele vormen. Wat rebels, pacifistisch en af en toe tegen de stroom in. Vooral omdat verandering ook dikwijls zo tot stand komt.
Wie zijn je huidige helden? Alle mensen die reageren op onrecht en ongelijkheid. Ook mensen die zich als vrijwilliger belangeloos inzetten vind ik helden. Ik zie dit dagelijks, in kleine hoekjes, bij de sociale kruidenier, als mooimaker, chiroleidster of als chauffeur voor senioren.
Waar zou je nu het liefst zijn? Tine en ik werkten twee jaar vrijwillig voor een ngo in Zambia. Een periode met hechte Zambiaanse vriendschappen, levenslessen en ook veel voldoening. Daar terug zijn, nu met onze drie kinderen, lijkt me prachtig…
Welk woord of welke zin gebruik je te vaak? Een stevige vloek kan er wel eens uitkomen wanneer ik mijn verontwaardiging lucht.
Wat koester je het meest? Mijn familie en vrienden.
Wat is volgens jou de diepste ellende? De situatie in Oekraïne, Gaza, Somalië, Congo… Met je gezin terechtkomen in mensonterende omstandigheden waar je moet vrezen voor hun leven, dat moet de hel zijn…
Wat is je favoriete bezigheid? Fietsen, petanquen, spelletjes spelen, wandelen, genieten met vrienden.
Ga je nog af en toe op café in de gemeente? Ja hoor, en graag. Cafés dragen sterk bij aan de sociale cohesie in een stad. Ze zouden daarvoor ook meer beloond mogen worden.
Wat is je motto?Think global, act local, en soms ook ‘we will cross that bridge when we reach it’, eentje dat ik overhoud aan onze tijd in Zambia.
Volgende ontvanger? Aan Kristof Vissers, studiegenoot Afrikaanse Talen en Culturen en districtsraadslid in Deurne.-
Tijs Naert is schepen in Harelbeke | Beeld Bart Lasuy
Voor Lokaal 11 | 2023
